Part X: Darwin en Cairns
Door: Guido
Blijf op de hoogte en volg Guido
28 Augustus 2017 | Australië, Cairns
Waar waren we: Darwin. Ik nam afscheid van Melvin de Kale, Maarten alias B100 en Jasper oftewel die lange. De enige tranen die rolden bij het afscheid waren krokodillentranen want we zaten wel in Northern Territory he: zeer krokodilrijk gebied!
Ik checkte in bij the Youth Shack, een hostel waarover op internet goede beoordelingen geschreven werden. Dat dat ook niet alles zegt kwam ik gauw genoeg achter. Maar goed, ik checkte in bij een allervriendelijkst heerschap, NOT: een jonge dame waar nog geen lachje van af kon. Op het eerste gezicht zag het hostel er goed uit. Redelijk ruim zwembad, barretje, airco op de kamer, en fatsoenlijke douchejes. Ik maakte kennis met mijn nieuwe kamergenoten en dat was een gezellig stel. We dronken die avond een biertje beneden en de dame achter de bar was een Nederlandse die al 6 jaar in Darwin woonde. Altijd gezellig om Nederlanders tegen te komen
De volgende dag was het zondag en ging ik naar de kerk. De ChristChurch was een historische ‘kathedraal’ die het onderspit heeft moeten delven bij de cycloon van ’74. Over het geraamte van het oude gebouw hebben ze het nieuwe gebouw neergezet. Overigens was er bij die cycloon van heel Darwin vrij weinig overgebleven. Zo had ook het net gerestaureerde gemeentehuis de storm niet overleefd. De ruïne daarvan bevond zich aan de overkant van de kerk en bestond uit niet meer dan het onderste gedeelte van de vier muren.
Het weer was heerlijk met een strakblauwe lucht en temperatuur van een graad of 35. Dus ik besloot een lekker wandelingetje te maken naar Darwin National Park. In dit park bevonden zich bunkers die in de Tweede Wereldoorlog gebruikt waren voor wapenopslag. Er werd tekst en uitleg gegeven over de rol van Australië in die oorlog. Elders in de stad was een groot ‘memorial’. Darwin was namelijk als strategisch punt gebombardeerd door de Jappen in 1942, in dezelfde periode als het bekende ‘Pearl Harbor’, waar Amerika haar marinevloot had liggen. Zo had Australië hier een gedeelte van haar vloot liggen en een groot gedeelte werd in een tweetal bombardementen vernietigd. Terwijl kort na het eerste bombardement iedereen in de weer was om gewonden te verzorgen en doden te bergen vielen de Jappen opnieuw aan en zaaiden zo dood en verderf. Een beroemd verhaal gaat over twee soldaten die lagen te slapen toen ze werden aangevallen en snel wat aanschoten. De een sloeg gauw een handdoek om zich heen en samen stonden ze achter een luchtafweergeschut, waar de een de munitiebanden verving en de ander het kanon bediende. Echter in de heftigheid van het tafereel was zijn handdoek van zijn gat gegleden en stond hij dus in zijn naakie achter het wapen. Het verhaal kwam bekend te staan als ‘the Naked Gun’.
Op de avond was er een multiculturele bijeenkomst in de kerk. Als inwoner van een zeer multicultureel land leek dit me wel interessant. Volgens de pastor was Darwin een van de meest multiculturele gebieden in Australië en wellicht van de wereld (dat laatste betwijfel ik, maar dat zei hij). In elk geval waren er uit zo’n beetje alle windstreken mensen: Afrika, Azië, Oceanië, Amerika en ik representeerde Europa. De avond bestond voornamelijk uit het zingen van christelijke liederen, maar het leuke was dat iedere cultuur iets had voorbereid in eigen taal. Met name het koortje van Tonga en Fiji sprong er voor mij uit, want zij zongen a capella en vierstemmig. Supermooi! Hun eigen pastor sloot de avond af en hield een emotionele speech. Hij vertelde over hoe we tegenwoordig ‘kolonisatie’ als een vies woord beschouwen en inderdaad: het heeft ook veel ellende gebracht voor veel inheemse volken. “Maar”, zei hij, “ondanks dat brachten zij ook iets mee wat van onschatbare waarde is en wat niemand ons meer kan afpakken. Zij brachten het evangelie van Jezus Christus mee. En zo gaat God door met Zijn plan, zodat dit evangelie bekend zal worden aan alle volken, natiën, tongen en talen.”
Zoals ze hier gewend zijn sloten we de avond af met ‘refreshments’. Soms betekent dat gewoon koffie/thee met een koekje, maar deze keer hadden de vrouwtjes groots uitgepakt. Allerlei soorten baksels, gegrilde kippetjes, quiche en pannenkoeken. Heerlijk!
Ik ben ‘s maandags het stadje wat gaan verkennen en onder andere naar het lokale museum geweest. Ze hadden daar een tentoonstelling over die grote cycloon, een grote collectie aboriginal art en een exhibitie over de wildlife in the Northern Territory. Op de terugweg liep ik via een mooi strand, wat de enige plek in Darwin is waar je in zee kunt zwemmen. De zee zit hier verder vol met gevaarlijke dieren: box jellyfish, stingray’s, krokodillen en haaien. Betreden op eigen risico dus. Dit is het enige stukje waar dat dus wel vrij risicoloos kan en een lifeguard de wacht houdt. Chillend op een bankje heb ik hier de zonsondergang zitten bekijken en daarna terug naar het hostel.
De volgende dag had ik een nieuwe roommate. Hij was in Engeland Personal Trainer en ook hier stond sporten hoog op zijn prioriteitenlijstje. Ik was ook weer net begonnen aan een gezond leven, dus dat kwam mooi uit. We gingen samen naar de Esplanade, een grote strook groen, waar je prima kon hardlopen en waar ook verschillende fitnessattributen stonden. Nadat ik door hem was afgebeuld en die Australische vadsigheid er weer wat had afgetraind liepen we terug. Onderweg zag ik een bord staan met ‘Star Safaries: stargazing in Darwin’ en iets verderop stonden twee enorme telescopen opgesteld. Natuurlijk kon ik het niet laten om daar een kijkje te nemen en ik maakte kennis met Geoff. Een afgestudeerde astronoom die nu met zijn eigen bedrijfje zijn brood verdiende. Voor aanvang van het programma mocht ik gratis kijken en dat liet ik me geen tweemaal zeggen. Het was bijna volle maan en daar stond nr 1 op gericht. Het was alsof ik er bovenop zat, zo dichtbij leek het door de lens. De andere stond gericht op de planeet Saturnus. Wauw! Voor het eerst in mijn leven zag ik Saturnus in vol ornaat met het zonlicht weerkaatsend op de ringen! Ik besloot aan te sluiten bij het programma en maakte na een vlugge hap mijn rentree. Het leuke was dat Geoff me vervolgens 50% korting gaf. “Je bent een medesterrenkundige en tenslotte backpacker”. Een leuke meevaller dus In een geanimeerd programma leidde hij de gasten langs verschillende hemelobjecten. We bekeken de maan, Saturnus, Jupiter, het Southern Cross en nog veel meer. Het gave aan Jupiter was dat je heel goed de twee rode banden kon zien en de vier grootste manen Io, Europa, Ganymede en Callisto. Io wierp een schaduw op het oppervlakte van Jupiter. Adembenemend!
Na afloop babbelden we nog een tijdje door over onze favoriete hobby. Terwijl we de boel samen opruimden discussieerden we over schepping en evolutie. Een onderwerp dat mij niet koud laat. Het leverde in elk geval weer een interessant gesprek op In de avonden die volgen ging ik elke keer even bij Geoff langs om nog gauw een blik door een van zijn telescopen te gooien.
Voor vrijdag had ik een mooi uitje in gedachten: ik ging naar Adelaide River met een Jumping Crocodile Cruise. Met een soort fluisterboot gleden we door het bruine water de rivier af. Op de rivieroevers zag je her en der de krokodillen in het zonnetje liggen. Enkelen hiervan gleden echter het water in om vervolgens opeens pal naast je weer tevoorschijn te komen. De gids deed vervolgens een stuk vlees aan een soort hengel en tapte hier een paar keer mee op het water. De oogjes verdwenen weer onder water en kwamen vlak bij het stuk vlees uit het water. De kop richtte zich een beetje uit het water en opeens schoot het beest bijna in zijn volle lengte uit het water. Precies op dat moment trok de gids de hengel op en de kaken van de kolos klapten in het luchtledige op elkaar! Het spelletje werd een paar keer herhaald. Tot hij het hem liet pakken of de Croc hem te snel af was, wat ook een paar keer gebeurde.
Na een geslaagd avontuur kwam ik terug in het hostel. Terwijl ik eten stond klaar te maken maakte ik een praatje met een leuke dame en dit bleek na drie woorden een Nederlandse te zijn. Het was vrijdag dus we besloten gezellig een drankje te doen. De volgende dag zijn we een enorm stuk gaan wandelen. We hebben in de zee gezwommen en de weg leidde langs stranden waar de mangrovebomen in het water groeien. Heel gaaf gezicht! Op verschillende plaatsen waar we langs kwamen waren bruiloften aan de gang. Dat is iets wat je hier geregeld ziet: de hele ceremonie lekker buiten in de openlucht. Geef ze is ongelijk!
Ons einddoel bleek toch wat verder lopen en ondertussen zakte de zon achter de bomen. Een beetje beteuterd liepen we toch door om bij East Point te komen, waar we eigenlijk de zonsondergang hadden willen zien. We beklommen de kleurige kliffen en daar wachtte ons een verrassing: de zon was nog niet onder! We werden getrakteerd op een prachtige sunset Op de terugweg hadden we een prachtige volle maan aan de hemel en we zagen ook nog een uil. We besloten om maar via het strand terug te lopen omdat dat nou eenmaal mooi is. We lopen er net of opeens wordt er aan het andere einde een enorm vuurwerk afgestoken. Op mijn sarong hebben we saampjes met glimmende oogjes naar dit spektakel zitten kijken. Het kon niet op.
Ondertussen had ik met het oog op werk ook niet stil gezeten en was ik aangenomen om te werken op de paardenraces in Darwin. Op maandag was het tijd voor het hoogtepunt van de Darwin Cup Carnival. Ik werkte daar als barmedewerker voor maar liefst $46 per uur! Met twee vingers in mijn neus (we stonden met veel te veel personeel) heb ik daar mijn bestbetaalde baantje gehad, terwijl ik ondertussen naar de paardenrace kon kijken. Dit programma werd afgewisseld met greyhound races (de snelste hond ter wereld). Het thema van dit jaar was ‘Carnival of Color’ en dat was wel te zien! Iedereen op het evenement was op zijn paasbest gekleed. Met name de dames hadden alles uit de kast getrokken en je zag hele bouwwerken op de hoofden voorbij komen die voor hoeden moesten doorgaan. Je zou eerder denken dat ze een regelrechte satellietverbinding met Jupiter of Venus hadden als je niet beter wist :p
De dagen daarna nog wat leuke dingetjes ondernomen en in het weekend was het tijd om richting Cairns te gaan. Het was jammer om Kristel weer gedag te moeten zeggen, maar ik vond het geen straf om het hostel achter te laten…Bijna elke nacht dronken mensen die je nachtrust verstoren, minimaal 1x per dag geen toiletpapier (heel vervelend als je net een nummertje twee heb gedaan), de goorste keuken ever en over het algemeen niet de gezelligste mensen. Maar ondanks dat had ik een prima tijd gehad in Darwin.
Wat een verademing en wereld van verschil was het toen ik in Cairns in Mad Monkey’s aankwam. In mijn ogen het beste hostel waar ik ooit heb gezeten. Ik viel gelijk met mijn neus in de boter van een gratis BBQ! Rond de gezellige patio waren grote fakkels die extra sfeer gaven. Er hing een toegankelijke sfeer en al snel maakte ik kennis met verschillende mensen. Binnen drie dagen kende ik het halve hostel en had het er prima naar mijn zin. Jasper zat ook in Cairns en we besloten samen af te spreken. We wandelden onder andere over de prachtige boulevard en bezochten de Botanische Tuinen.
Op maandagmorgen zat ik wat herinneringen op te schrijven toen er een jongen tegenover mij kwam zitten. We keken elkaar is aan en ik maakte kennis met Severin uit München. Al gauw bleek dat het goed klikte tussen ons en dat hij met dezelfde cruise zou gaan als ik: met de Passions of Paradise naar het Great Barrier Reef. Alleen ik had voor woensdag geboekt en hij voor dinsdag. Gelukkig was dat met een telefoontje zo opgelost. Die maandag hebben we voornamelijk gechilld bij het zwembad en ‘vakantie gevierd’.
Het was de volgende dag prachtig weer en we vertrokken vol goede moed naar de haven. Met een catamaran voeren we naar een locatie in het Outer Barrier Reef, de buitenste gedeelten. Ik zou hier gaan duiken en Severin hield het bij snorkelen. Onderweg naar het rif zagen we in de verte walvissen en aangekomen bij het rif stond ons nog veel meer moois te wachten. Het blauwe water grijnsde ons tegemoet en het duurde dan ook niet lang of ik had me in mijn duikuitrusting gehesen. Met een grote stap voorwaarts liet ik me in het water plonzen. En zoals ik hoopte: het was prachtig. De mooiste vissen en prachtig koraal. Wel had ik deze keer last van een oud probleem: ik kreeg mijn linker oor niet geklaard. Toen dit uiteindelijk wel lukte deed mijn oor pijn en ik twijfelde of ik wel een tweede duik zou doen. Na overleg uiteindelijk toch gedaan en dat was een van mijn beste duiken ooit. Heel ontspannen en comfortabel. Had in 55 minuten maar 130 bar verbruikt en had dus zelfs nog over. Maar mijn oor was niet gelijk verholpen. Toen dit twee dagen later nog problemen gaf toch maar naar een dokter gegaan. Bleek ik een oorontsteking te hebben…Hij schreef een kuurtje voor en oordruppels. Ondertussen is dit twee weken geleden en mijn gehoor is nog steeds niet 100% terug. Ik ben nu dus echt B2 (de dove boef van Bassie en Adriaan).
Hoe dan ook, ondanks dat weer een prachtig stukje natuur gezien met vele wonderlijke vissen. Mijn Deutsche Freund Severin had een beetje last van zeeziekte net als twee Spaanse chickies die we daar aan de haak hadden geslagen. Natuurlijk was ik daar met alle zorgzaamheid die in mij is om ze op hun gemak te stellen en met succes. Na de twee duiken kregen we een fantastische maaltijd opgediend met een warm en koud buffet. Daarna kregen we een soort college over het Great Barrier Reef. Er zijn namelijk grote zorgen om het reef dat ernstig te lijden heeft door de opwarming van de aarde. De maritiem bioloog aan boord legde uit dat de algen met name voor de mooie kleuren zorgen en door de opwarming van de zee verschieten zij van kleur. Een proces dat in het Engels ‘bleaching’ wordt genoemd. Uit een groot onderzoek dat werd uitgevoerd op 900 van de 2900 plekken (dus ongeveer een derde) in het GBR bleek dat 93% hiervan ‘partly bleached’ was. Ernstig maar nog niet terminaal zoals veel mediabronnen ons deden geloven. Toch was het opnieuw een roepstem om toch met zijn allen bewust te zijn van ons vervuilende gedrag, waar de natuur de dupe van is. Een ander voorbeeld uit zijn verhaal betrof het plastic in de zee. Schildpadden eten kwallen en een boterhamzakje of plastic zak is in de ogen van de slechtziende schildpad een pot nat. Jaarlijks sterven er dus honderden schildpadden aan de gevolgen van ons plastic in de zeeën. Niet voor niks dat het slecht met de populatie gaat omdat ze slechts langzaam voortplanten (naast al dat andere wat ze doorgaans langzaam doen).
Terug in Cairns spraken we met de Spaanse Señorita’s af voor een drankje. Dat was uiteraard weer erg gezellig en heb enorm gelachen om de excentrieke humor van Severin. Om een voorbeeld te noemen: hij had een mini-didgeridoo gekocht en kon het niet laten om hier zo nu en dan eens op te blazen. Het klonk voor geen meter, maar was des te lachwekkender.
In de dagen die volgden chillden we in de lagoon van Cairns. Dit is de perfecte plaats om een frisse duik te nemen zonder belaagd te worden door krokodillen (je kan hier opnieuw niet in de zee vanwege die krengen). Omringd door een groot grasveld met hier en daar openlucht-BBQ’s was dat de perfect place to be on a sunny day. Verder zijn we nog met onze Engelse vrienden Joel & Tom en de Slovenische Niko naar Kundara National Park geweest. We hebben hier een flinke wandeltocht ondernomen, groene termieten gegeten die naar zuurtjes proefden en tot slot nog een kleine slang gezien! Het is altijd jammer als je afscheid moet nemen, maar ik moest verder want werkzaamheden op de prijswinnende zeilboot Siska lagen voor mij in het verschiet. Whitsunday’s here I come!
-
29 Augustus 2017 - 07:40
Michèle Vernède:
Zo Guido, wat heb jij het daar goed naar je zin zeg! Wat een fantastisch bijbaantje heb je gevonden zo bij de paardenraces en wat een vervelend salaris erbij zeg :p kan je nu alleen maar meer leuke dingen doen daar! Wat vervelend van je oor alleen. Hopen dat het snel over gaat! Xx Mies -
07 September 2017 - 08:48
Ralph:
Ha Guido, leuk om weer te lezen. Moest er even voor gaan zitten met een bak koffie :) Leuk om ook veel dingen te herkennen van waar je geweest bent. Veel plezier verder!! -
07 September 2017 - 08:48
Ralph:
Ha Guido, leuk om weer te lezen. Moest er even voor gaan zitten met een bak koffie :) Leuk om ook veel dingen te herkennen van waar je geweest bent. Veel plezier verder!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley